Na drie dagen hoopvol naar de hemel gestaard te hebben en biddend dat het weer goed zou blijven, was het gisteren dan zover. De les met als doel de student solo te laten. Eerst werden we nog even ondervraagd wat we zouden moeten doen in geval van het uitvallen van de radio, of van de motor of wat te doen bij brand in de cabine. Toen we dit vragenvuur goed hadden doorstaan gingen we naar het vliegtuig. Eerst zouden we nog even samen met de instructeur gaan vliegen en wat landingen maken en als dat goed ging stapten de instructeur en ik uit en mocht Remco solo en daarna deden we hetzelfde voor mij. De weergoden waren ons voor deze ene keer gelukkig gezind want er stond geen zuchtje wind en het zicht was goed. Het was vrijdagmiddag dus alle F16 vliegers waren al aan het weekend begonnen, dus ook geen drukte op het circuit, ideaal solo-
omstandigheden dus! Recmo maakte vier prachtige landingen en mocht daarna solo. Terwijl hij drie starts en landingen maakte, plukten wij een boeket van de laatste bloemen die er nog stonden om hem bij terugkomst te felicteren. Trots stapte hij uit het vliegtuig en schudde we hem de hand. Nu was de beurt aan mij. Toch een beetje zenuwachtig nam ik plaats op de linkerstoel en maakte me klaar voor de vlucht. Bijna nog vergat ik de deur te vergrendelen, maar dat werd op tijd gezien door de instructeur. Gelukkig waren er verder geen moeilijkheden en ook ik maakte vier nette landingen. Good luck zei de instructeur en stapte samen met Remco uit. Ik maakte aan de toren bekend dat ik klaar voor vertrek was en ik kreeg gelijk toestemming om naar de startbaan te taxien en op te stijgen. Op de startbaan haalde ik nog een keer diep adem en gaf ik vol gas. Off we go! Het toestel klom nu veel sneller omdat het veel lichter was. In no time zat ik op 1200 voet en begon aan het circuit. "Skrydrup Tower, oscar tango victor left hand downwind runway tw
o niner right touch and go". Oscar tango victor you're number one". Heerlijk om zo alleen daar boven het landschap te vliegen. Het lijkt zo dichtbij, maar toch ook weer veraf. Je maakt even deel uit van een andere wereld. Alles wat je dagelijks meemaakt, lijkt daarboven even vergeten, alsof het even niet belangrijk meer is. Maar voor je weet zit je alweer op final; flaps uit, snelheid in orde, hoogte oke, clearance gekregen, alles onder controle. En dan zie je in de verte 2 poppetjes naar je staan te kijken en ineens zie je een flits van de camera. Ik sta dus mooi op de foto. Hmmm, life is beautifull...
Na drie dagen hoopvol naar de hemel gestaard te hebben en biddend dat het weer goed zou blijven, was het gisteren dan zover. De les met als doel de student solo te laten. Eerst werden we nog even ondervraagd wat we zouden moeten doen in geval van het uitvallen van de radio, of van de motor of wat te doen bij brand in de cabine. Toen we dit vragenvuur goed hadden doorstaan gingen we naar het vliegtuig. Eerst zouden we nog even samen met de instructeur gaan vliegen en wat landingen maken en als dat goed ging stapten de instructeur en ik uit en mocht Remco solo en daarna deden we hetzelfde voor mij. De weergoden waren ons voor deze ene keer gelukkig gezind want er stond geen zuchtje wind en het zicht was goed. Het was vrijdagmiddag dus alle F16 vliegers waren al aan het weekend begonnen, dus ook geen drukte op het circuit, ideaal solo-
omstandigheden dus! Recmo maakte vier prachtige landingen en mocht daarna solo. Terwijl hij drie starts en landingen maakte, plukten wij een boeket van de laatste bloemen die er nog stonden om hem bij terugkomst te felicteren. Trots stapte hij uit het vliegtuig en schudde we hem de hand. Nu was de beurt aan mij. Toch een beetje zenuwachtig nam ik plaats op de linkerstoel en maakte me klaar voor de vlucht. Bijna nog vergat ik de deur te vergrendelen, maar dat werd op tijd gezien door de instructeur. Gelukkig waren er verder geen moeilijkheden en ook ik maakte vier nette landingen. Good luck zei de instructeur en stapte samen met Remco uit. Ik maakte aan de toren bekend dat ik klaar voor vertrek was en ik kreeg gelijk toestemming om naar de startbaan te taxien en op te stijgen. Op de startbaan haalde ik nog een keer diep adem en gaf ik vol gas. Off we go! Het toestel klom nu veel sneller omdat het veel lichter was. In no time zat ik op 1200 voet en begon aan het circuit. "Skrydrup Tower, oscar tango victor left hand downwind runway tw
o niner right touch and go". Oscar tango victor you're number one". Heerlijk om zo alleen daar boven het landschap te vliegen. Het lijkt zo dichtbij, maar toch ook weer veraf. Je maakt even deel uit van een andere wereld. Alles wat je dagelijks meemaakt, lijkt daarboven even vergeten, alsof het even niet belangrijk meer is. Maar voor je weet zit je alweer op final; flaps uit, snelheid in orde, hoogte oke, clearance gekregen, alles onder controle. En dan zie je in de verte 2 poppetjes naar je staan te kijken en ineens zie je een flits van de camera. Ik sta dus mooi op de foto. Hmmm, life is beautifull... 
2 opmerkingen:
Hoi Guido,
Gefeliciteerd met deze solovlucht !
Ik ben weer helemaal bijgelezen en zo te lezen vermaak je je prima daar.
Veel succes en plezier nog.
Groetjes,
Bianca
He Guido,
gefeliciteerd! Gaaf man! We weten hoe geweldig je dit vindt.
Dan moeten we écht maar snel jouw kant op komen: kan je ons meenemen de lucht in!?! Of vlieg maar een keer naar Utrecht, kom je lekker bij ons eten (en logeren), bijkletsen, we genieten met je mee.
liefs, Fried en Patricia
Een reactie posten