Deense wraps

Internet heeft er vier dagen uitgelegen (is dat correct ABN?) en iedereen liep te klagen dat ze nu helemaal "niets" meer konden doen. Zo zie je maar hoe afhankelijk we zijn geworden van dit medium. 20 jaar geleden had nog niemand gehoord van WWW en "surfen" en nu kunnen we niet meer zonder. Waar moet dat dan heen vraag je je soms af. Gelukkig had ik daar afgelopen vrijdag geen last van want ik was samen met Remco en nog een paar medestudenten uitgenodigd om bij iemand, die hier op de basis werkt, thuis te komen eten. Ik weet niet of dit in het kader van integratie met de Deense bevolking was, maar ik vond het een leuk idee. Het bleek echter dat Remco zelf aangeboden had om te koken en aangezien ik het ook niet erg vind om wat met potten en pannen te doen, stonden we algauw samen in de keuken. Remco maakte een van zijn favouriete gerechten klaar: wraps. We waren met zijn zessen dus er moest aardig wat gesneden en gehakt worden, maar vele handen maken licht werk. Binnen no time zaten we gezellig met zijn allen aan tafel en het smaakte heerlijk! Volgende keer boerenkool met worst?

P.S. Vanwege de vele spamreacties die ik kreeg op mijn weblog heb ik dit voorlopig even uitgezet. Je kan natuurlijk altijd via mijn emailadres reageren.

De stilte in jezelf zoeken

Afgelopen week hadden we de eerste progress test. Het waren een paar spannende dagen. Woensdag kregen we de resultaten en deze vielen ondanks een paar prachtige cijfers toch tegen. Van de 6 vakken, waren er twee "onder de maat", dat wil zeggen lager dan 7,5 (7,0 en 7,2). De andere vakken waren uitstekend (9,0; 9,4; 9,8 en een 10). Dit betekend concreet dat ik de eerste twee vakken de komende weken moet overdoen. Na deze spannende dagen hadden we een paar dagen vrij (officieel zelfstudiedagen) en heb ik even een bezoekje aan ons kikkerlandje gebracht. Ik reed mee met Martijn en na een voorspoedige rit reden we rond vijf uur Nederland binnen en tien minuten later zagen we een lange file op de andere weghelft. Martijn en ik keken elkaar aan: "We zijn weer in Nederland!". Na eerst een vriendin in Apeldoorn bezocht te hebben, ging ik vrijdag naar een vriend die in een woongroep (Venwoude) woont. Dit ligt op een prachtig terrein naast kasteel Drakenstein iets ten noorden van Utrecht. Deze vriend volgt een bepaalde training genaamd intens waarbij het draait om ontwikkeling van jezelf en het loskomen van de patronen die we allemaal in ons dagelijks leven hebben en steeds weer herhalen (of ze nou helpend zijn of niet). Deze training duurt ca. 9 maanden en gedurende die tijd verblijft hij samen met de andere intensers op het terrein van Venwoude. Ik werd door iedereen zeer hartelijk ontvangen en voelde me direct opgenomen. Ik heb ook alle dagen samen met de groep gegeten. Op Venwoude worden ook allerlei trainingen en cursussen gegeven. Zaterdag was er een zogenaamde AUM meditatie. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar iets triggerde mij om toch een te kijken wat dit nou inhield. Deze mediatie gaat er vanuit dat je pas stil kan worden als alle spanning en stress ontladen zijn. Het is een sessie waarin je al je emoties (boosheid, verdriet, lachen, etc.) bewust versterkt en ondergaat. Het was een zeer intensieve sessie van bijna vier uur, maar ik was alle besef van tijd kwijt en voelde me daarna als herboren. Erg interessant om een keer mee te maken. Het lange weekend is voorbij gevlogen en voordat ik het wist zat ik weer naast Martijn op weg naar Vojens. Hij had ook een heerlijke tijd gehad en het was toch even stil in de auto toen we weer de grens overgingen. Ach in Pasen komen we weer terug om eieren te zoeken...

Lentekriebels

Iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik altijd naar de lucht zit te staren. Misschien heeft het iets te maken dat ik altijd graag daar wil zijn, of dat ik graag fotografeer. Mijn kamer zit precies aan de goede kant van de barak waardoor ik vrij zicht heb en een mooie zonsondergang kan zien. Nu heb ik dit de afgelopen maanden niet al te vaak mee mogen maken. Ik heb vaak gedacht "Gelukkig ben ik hier niet voor het weer naar toe gegaan...". Toen ik echter vanochtend opstond en het raam opendeed, hoorde ik vogeltjes fluiten, de lucht was staalblauw en er stond een zacht briesje met de geur van de lente... Ik kon mijn ogen niet geloven. Na twee maanden van wind, storm, hagel, regen en mist is het weer ineens omgeslagen. Gisteren was het ook al een mooie dag en was er een prachtige zonsondergang.

Tja en als je dan toch de hele dag binnen achter je bureau zit, dan maak je maar wat foto's zodat je later nog eens kan terugkijken hoe mooi het toen was.....(over twee dagen hebben we onze eerste progress test)

Tweede jeugd?

Ter variatie op het zware fitnessprogramma dat volgen.... speelden we afgelopen week met een grote skippiebal in de gymzaal. Op zich best leuk maar er zit weinig spelelement in. Remco kwam op het idee om een voetbal te kopen zodat we zo nu en dan eens een balletje konden trappen (in plaats van de instructeurs???) om de studiestress kwijt te raken. De bal was nog niet gekocht of er werd al geoefend in de gang van onze barak. Het blijkt dat deze bal magische krachten bezit want binnen een paar dagen werd er regelmatig een voetbalpartijtje gehouden. Ook de andere klassen spelen graag een partijtje mee, waardoor de integratie nog verder bevordert wordt. (misscchien een ideetje voor onze minister?). Het blijkt dat er enkele spelers zijn die hun roeping gemist hebben en buitengewone kwaliteiten vertonen op voetbalgebied. Dit vormt een groot contrast met andere spelers, waaronder ondergetekenden die de bal vroeger liever letterlijk links lieten liggen dan er tegenaan te trappen. Echter na enig aandringen heb ik mij ook laten overhalen om mee te doen en na enige partijtjes heb ik dan ook voor het eerst gescoort. Hmm, dat voetballen is best wel leuk......