Lazing on a Sunday afternoon

Al enkele dagen heerst er een ongemakklijke rust hier in onze barak in de middle of Danish nowhere zoals Martijn het zo vaak noemd. Na de feestvreugde na de examens van vorige week was het begin van de tweede fase op zijn zachtst gezegd kalmpjes. Afgelopen week waren er maar twee lesdagen met als gevolg dat de tussenliggende dagen geheel over worden gelaten aan onze eigen zelfdiscipline om de nieuwe boeken te bestuderen. Hoewel iedereen na de examens naar huis was geweest, konden sommigen toch de verleiding niet weerstaan en lieten de basis voor wat het was om de dagen bij de vriendin door te brengen (het vlees is zwak). Remco had in in een dronken bui beloofd om op de katten (of zijn het poezen?) van een bevriende Deense dame van de basis te passen tijdens haar afwezigheid en was ook niet aanwezig. Het was dus erg rustig kun je wel zeggen. Daarnaast viel gisteren ook een van de zekeringen uit, dus zitten we nu gedeeltelijk in het donker. Dus 's avonds met een schijnwerper naar het toilet om te zien of je billen wel goed afveegt deed me weemoedig denken aan de kampeervakanties in Frankrijk. En of dat nog niet genoeg was, had mijn geliefde Laguna ook weer wat nieuwe problemen. Dit keer liep de remschoen van de linker voorrem aan, en verspreidde er zich een onaangename geur in de auto van verbrand rubber. Gelukkig was er een vriendelijke garageman in Vojens die voor het luttle bedrag van 600 kronen (85 euro) het probleem kon verhelpen. Ik weer helemaal blij bleek vandaag dat de rechter remschoen hetzelfde probleem heeft... Ik moest er dus hoognodig even tussenuit. Even de neus in de wind, het ene been voor het andere en even nergens aan denken. Ik vond een leuk meertje op een kwartiertje rijden en heb samen met andere dagjesmensen er braaf een rondje erom heen gelopen, maar voelde me wel gelijk een stuk beter. Hmmm, dat nummer van Queen is zo gek nog niet....

ATC class

De eerste maanden kregen we regelmatig verhalen te horen van Martijn van zijn vorige baan bij Schiphol en zijn ervaringen bij de Nederlandse Luchtverkeersleiding. Een veel gebruikte uitpraak van hem was:" When I was in ATC class at Ssskiphol....". Het klonk soms een beetje belegen maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat we er allemaal veel van leerden. De laatste tijd viel echter op dat Schiphol en ATC class niet zo vaak meer genoemd werden. We waren al bijna bang dat Martijn ze vergeten was, maar enige weken geleden kwam hij plots met het idee om mee te nemen naar Schiphol en ons kennis te laten maken met enkele van zijn ex-collega's. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Afgelopen vrijdag was het dan zover. Om twee uur stonden we met zijn vieren aan de poort van de LVL op Schiphol-Oost. Na strenge beveiligingcontrole kregen we een rondleiding op de simulator en de area- en approach control. We mochten zelfs een kijkje nemen op de gloednieuwe simulator van de toren zelf. Ik was zeer onder de indruk. Ze gebruiken de meeste geavanceerde hardware en software en iedereen is relaxed. Geen slottimes en delays en passagiers die te laat komen, maar regelmatig een break en een spelletje schaak. En na 8 uur werken mogen ze alweer terug naar vrouw en kinders. Nee, nee zo gek hebben ze het nog niet bekeken. Het enige wat ze missen en dat is misschien toch wel het allermooiste is het uitzicht vanaf 30.000 voet. Ter compensatie hebben ze echter een prachtig gebouw neergezet om toch een beetje met hun hoofd in de wolken te zitten... Uiteraard moeten jullie me niet te serieus nemen. Het was een erg leuke en leerzame excursie. Je begrijpt nu beter wat er aan de andere kant van de microfoon gebeurt en krijgt meer respect voor elkaars job, wat weer ten goede komt aan de vliegveiligheid. Ik kom er graag nog een keer terug als we bijvoorbeeld nog wat verder met onze vliegtraining gevorderd zijn. Martijn hardstikke bedankt !

Wall of fame

Afgelopen week was het dan eindelijk zover: de JAA-examens. Alles waarvoor we de afgelopen 4 maanden zo hard gewerkt hadden, konden we nu laten zien. En na bijna vier weken niets anders dan examens geoefend te hebben, wil je eigenlijk ook niets liever.... 6 Vakken in twee dagen, drie vakken per dag. De eerste dag was gelijk de zwaarste met Meteorologie, General Navigation en Mass and Balance. De lange concentratie speelde velen van ons parten aan het eind van de dag. De resultaten waren echter boven verwachting hoog. Ik had tweemaal een 9,8 en voor M+B zelfs een tien. De dag daarop werd deze eigenlijk onrealistische hoge cijfers nog overtroffen door een 9,8 een 9,9 en nog een tien te scoren. Tja, dit resultaat onlokte toch wel wat reacties uit. Ook de anderen klassen waren diep onder de indruk. Niemand hier in Denemarken had over de eerste zes vakken zo hoog gescoord. Ik moet zeggen dat ik er vrij nuchter onder ben, misschien zelfs wel iets te nuchter. Het is natuurlijk heerlijk om goed te scoren, maar we zijn nog maar net begonnen, er komen nog zoveel testen. Ik vind dat iedereen het zo goed gedaan heeft en ik ben trots op iedereen. Iedereen heeft er hard voor gewerkt. Gelukkig hebben we nu een paar dagen om even alles te vergeten en bij te komen. Dan kunnen we ons daarna weer opmaken voor de tweede theoriefase. Leuk was om tijdens de examens na ieder examen de aantekeningen aan de muur te plakken. Zie hier onze eigen wall of fame.

De liefde van de man

Aangezien we afgelopen weken bijna alleen maar gestudeerd hebben, valt er niet veel te melden over het leven hier in Vojens (door mijn Deense buurman ookwel het Somalie van Denemarken genoemd). Iedere afwisseling wordt dan ook met open ogen ontvangen en besproken. Een van die dingen was dat er wat problemen waren gerezen tussen de beheerster van de keuken op de vliegschool en Danfly. Ik zal jullie alle smeuige details besparen (jammer he) maar uiteindelijk kwam het erop neer dat er op vrijdagmiddag werd medegedeeld dat er vanaf de daaropvolgende maandag niet meer voor het eten gezorgd hoefde te worden. Er waren ondertussen afspraken gemaakt met de cafetaria/menza op de vliegbasis zelf. Dus togen wij op maandag naar de cafetaria, te voet, want deze ligt op een steenworp afstand van onze barakken, erg gemakkelijk dus. Daar troffen wij een vorstelijke lunch aan met een keur aan gerechten, vlees, vis, diverse salades, vers gebakken brood, warme lasagna, pasta, you name it. Iedereen stond helemaal versteld. En de dames van de keuken lachten ons nog vriendelijk toe ook. Voor mensen die 's middags vliegen kan er zelfs een lunchpakketje worden gevraagd. Wat een service! Iedereen had goede zin en zelfs de vogeltjes leken mooier te fluiten. Tja, de liefde van een man gaat nog altijd door de maag....