Weer thuis

Na anderhalve week geleden mijn examen op de Cougar gehaald te hebben, ben ik nu begonnen aan het laatste deel van de opleiding. Dit is in een simulator in Maarssen (bij Utrecht). Hier moeten we leren samenwerken als twee piloten op een groot vliegtuig. Eerst moeten we echter alle procedures en checklists leren (letterlijk uit het hoofd!!) en oefenen we "droog" op een zogenaamde mock-up, een namaak cockpit. Je hebt plaatjes voor je (en boven je hoofd) die de echte cockpit moeten voorstellen. Niets werkt natuurlijk, maar het is prima geschikt om samen door alle procedures en noodsituaties heen te lopen. En dat valt nog niet mee. Je bent gewend om alles in je eentje te doen en nu moet iedere handeling uitgesproken en bevestigd worden door de co-piloot (ookwel pilot monitoring genoemd). Ik ben inmiddels ook verhuisd naar het EPST-huis in Utrecht, waar ook andere studenten zitten. Dit is een grote vooruitgang ten opzichte van de barakken in Skrydstrup.

Gisteren hadden we een kleine reunie ter ere van het slagen van klas 2 en zijn we in Utrecht uitgegaan. Echt laat kon ik het echter niet maken want vandaag moest er weer gestudeerd worden. Cockpit preparation, panel scan, before start checklist, after start checklist, before take-off checklist, after take-off checklist.....pfff ik ben weer thuis.

Geslaagd !!

Gisteren hadden we voor de tweede keer ons examen en we zijn allemaal geslaagd. Het was een prachtige dag en iedereen was happy. Het geheel werd feestelijk afgesloten met een deense traditie, champagne en een koekje??

Er werden nog wat woorden van dank gesproken en kado's uitgedeeld en daarna werd het feest voortgezet in de mess met natuurlijk een barbeque en bier.Toch is het ook wel weer raar. Al die maanden leef je ernaar toe en dan ineens heb je het gehaald en is het afgelopen, spullen pakken en naar huis.

Ook het afscheid nemen van alle mensen bleek moeilijker dan gedacht. Je leert elkaar goed kennen en maakt zoveel samen mee en dan ineens ga je weg en blijft er een klein groepje achter. Er werden veel handen geschud, omarmd en hier er daar zelfs tranen weggepinkt, stoere mannen... Morgenvroeg vertrek ik naar Nederland, home sweet home!

09-09-2009

Gisteren was het de negende van de negende tweeduizend en negen, een bijzondere datum. Extra huwelijken werden op deze dag afgesloten. Waarschijnlijk hopen de paren dat daarmee het huwelijk nog beter van start gaat. Misschien zou er op de 12-12-2012 ook even gecheckt moeten worden hoeveel van die paren nog bij elkaar zijn, maar dat is een heel ander verhaal... Voor ons was de negende van de negende ook een heel bijzondere dag alleen zullen we deze datum vanwege een hele andere reden niet snel vergeten. Nadat afgelopen vrijdag ons examen geannuleerd was vanwege het slechte weer, kregen we een nieuwe datum en je raad het al de negende van de negende! Het weer was prima, iedereen was optimaal voorbereid, het vliegtuig gewassen en gecheckt, we zouden even laten zien wat we het afgelopen jaar allemaal geleerd hadden! Het bleek allemaal iets anders uit te pakken. Ik vloog als eerste en hoewel het niet de mooiste vlucht was die ik ooit gevlogen heb (toch zenuwen?), ging het allemaal volgens het boekje. Echter toen ik aan de laatste landing wilde beginnen liet ik me afleiden door een hoop gepraat op de radio in het Deens/Engels en zakte ik verder dan toegestaan. Ik zag het te laat en hoewel ik nog snel probeerde terug te klimmen naar de juiste hoogte, had de examinator het natuurlijk al gezien. Dat betekende een 'partial pass' oftewel gedeeltelijk geslaagd. Ai, dat is balen, nou moet ik een week wachten en het alleen opnieuw gaan doen, dacht ik nog. Remco kwam na mij en toen hij terugkwam bleek ook hij niet geslaagd te zijn. Verdorie dat zijn er al twee! Toen ging Peter de lucht in en hij kwam terug met een big smile op zijn gezicht, geslaagd! Martijn ging als laatste, echter hij kwam na tien minuten al terug. Huh, zou er iets met het vliegtuig niet goed zijn? Nee, hij bleek een cruciale fout te hebben gemaakt bij de start en besloot toen zelf om te terug te keren. Wat een prachtige dag had moeten worden was nu ineens een zwarte bladzijde geworden uit onze vliegopleiding. Waren we misschien teveel voorbereid? Niemand kon een zinnig antwoord geven. Het volgende examen is op 17-09-2009. Hopelijk zijn de goden ons die dag gunstiger gezind...

Wind

Ons laatste examen zou vandaag zijn, dus sinds het begin van de week hielden wij de weersvooruitzichten angstvallig in de gaten. Het voorspelde niet veel goeds voor vrijdag en het werd alsmaar slechter. Natuurlijk zijn "echte" piloten zoals wij totaal niet bang voor een beetje wind, regen en turbulentie. Toch kregen wij toen we de weerkaart (zie hierboven) zagen een beetje angst in de schoenen. De lokale wind zou rond de 40 km per uur zijn met uitschieters tot 70! De bovenwind zou nog harder zijn. Omdat vliegtuigen zich af kunnen zetten op de grond, zoals bijvoorbeeld een auto of een fiets, worden ze door de wind opzij geblazen. Dit kan je corrigeren door "schuin" te vliegen ten opzichte van de richting waar je naar toe wilt. Dit wordt ook wel "opsturen" genoemd. Hoe meer wind, hoe meer je moet opsturen. Daarnaast is de wind niet constant waardoor je je de hoek steeds moet aanpassen. Uiteraard wordt hier tijdens de opleiding mee geoefend, maar het zorgt voor extra werkdruk tijdens de vlucht. Iets wat je nu juist liever niet hebt op een examen omdat je dan toch al gespannen bent. De examinator wilde in eerste instantie het examen niet een dag van tevoren cancellen, omdat het weer misschien toch nog iets kon verbeteren. Echter om tien uur 's avonds kregen we het verlossende woord, het examen ging niet door. Toen ik vanochtend opstond en buiten de bomen bijna horizontaal zag staan en het water met bakken uit de hemel zag vallen, was ik blij dat ik veilig op de grond stond. Een goede piloot kent zijn limieten en weet ook wanneer hij NIET moet vliegen!