Deense duinen

Na bijna vier dagen binnengezeten te hebben vanwege regen, wind en een temperatuur van rond de 10 graden, brak zondagmiddag zowaar het grijze luchtdek open en liet de zon zich zien. Om niets van dit bijzondere moment te missen ben in naar het schiereiland Romo gereden. Daar was ik vorig jaar in mei ook al een keer naar toe geweest (zie "Just another day on the beach " op deze weblog) en dat wilde ik graag nog eens bekijken. Naarmate ik dichter bij zee kwam werd het weer en daarmee mijn humeur nog beter. In de verte kon ik de duinen al zien liggen. Nou ja duinen "duintjes" eigenlijk want hoger dan een meter of zeven, acht zijn ze niet en ze kunnen zeker geen westerstorm tegenhouden. Maar daar hoor je mij niet over klagen want in tegenstelling tot in Nederland waar je op de paden moet blijven, mag je hier lekker rondstruinen en je eigen weg zoeken. In kombinatie met het prachtige licht leverde dat weer mooie plaatjes op. Zon, strand en zee, wat wil een mens nog meer............vliegen misschien?

Happy birthday

Gisteren was het alweer 36 jaar geleden dat ik voor het eerst het levenlicht zag. Ondanks dat ik mij verborgen houd in het donkere en duistere Denemarken zijn er toch velen die mij gevonden hebben en mijn via sms, mail, skype en e-kaart een fijne verjaardag gewenst hebben. Hiervoor wil ik iedereen hartelijk bedanken. Het is ontzettend leuk om al die berichtjes te krijgen. Ik voelde ik me echt jarig. De volgende keer vieren we het weer in Nederland!

Having FUN !

Afgelopen weekend was ik in Winterberg. Ik was door een van mijn beste vrienden uitgenodigd om mee te doen met het jaarlijkse MOE weekend. MOE staat voor Mannen Onder Elkaar en is iets wat ontstaan is uit een jarenlange vriendengroep die inmiddels allemaal getrouwd zijn en kinderen hebben. Een keer per jaar gaan ze samen een weekend op stap en iets actief doen (survivelen, mountainbiken, etc.). Ik was voor het eerst uitgenodigd om aan deze activiteit mee te doen, hoewel ik niet geheel aan de voorwaarden voldoe (geen vriendin en geen kinderen). Het was een flinke rit vanuit Denemarken en ik raakte even de weg kwijt bij Hannover (vliegen is toch een stuk makkelijker!), maar aan het eind van de middag kwam ik aan het hotelletje waar we afgesproken hadden. Ik werd allervriendelijkst door de groep ontvangen en voelde me direct thuis. Voor het eten wandelen we nog even de (winter)berg op. Prachtige omgeving, geen wonder dat zoveel Nederlanders hier ieder jaar op vakantie gaan. Een van de mannen is ook een hardloper en 's ochtends gingen we samen een half uurtje hardlopen. Heerlijk die frisse boslucht in je longen! Het weer was ons zaterdag helaas niet gunstig gezind, want het was helemaal bewolkt en er viel regelmatig een flinke bui. Mountainbiken viel dus af. Na een leuke wandeling rondom de Bodensee??, een klein meertje aan de voet van Winterberg, trakteerde Theo ons op apfelkuchen voor zijn verjaardag (12 juni!!). Omdat het nog steeds regende zijn we 's middags naar een mijnwerkersmuseum gegaan. We kregen een rondleiding in de mijn van een oude mijnwerker wat erg interessant was. Wat maakten die boormachines een herrie!! Zondag was het beter weer en zijn we gaan rodelen en bullracen. Daarbij rijd je op een soort driewieler van een berg af, erg spectaculair. Het afscheid kwam al veel te snel en voor ik het wist zat ik weer in de auto terug naar Vojens. Wat een heerlijk weekend!

Welcome to Karlovy Vary

Vorige week was onze laatste lange vlucht. Deze keer wilde we met de hele klas (Martijn, Remco, Peter en ik) in twee vliegtuigen naar dezelfde bestemming vliegen en daar ook even blijven. Van een medestudent uit Hongarije hadden we gehoord dat Karlovy Vary een mooie stad in Tjechie was en dat daar ook een vliegveld lag. In Tjechie waren we nog niet geweest op onze rondreizen, dus dat was snel besloten. We zouden vroeg vertrekken zodat we een aantal uren de tijd hadden om de stad te bezoeken. Rond zevenen waren we al op het vliegveld om alles voor te bereidden en even voor achten vertrokken we richting Duitsland. We zouden een tussenstop maken in Braunschweig-Wolfsburg (in de buurt van Hannover) om daar te tanken. In Wolfsburg staan de Volkswagenfabrieken en we konden mooi van bovenaf het grote complex zien met honderden wagens in lange rijen naast elkaar geparkeerd. Na een bakje koffie uit de automaat ging de reis weer verder. Even voor tweeen kwamen we aan op het vliegveld van Karlovy Vary. We werden vriendelijk ontvangen en er werd een taxi voor ons gebeld om ons naar de stad te brengen. Ik ben tijdens mijn studententijd twee keer naar Tjechie op vakantie geweest en uit mijn herinnering was dit het luilekkerland voor studenten want alles was er spotgoedkoop. De taxirit bracht mij echter weer terug naar de alledagelijkse werkelijkheid. We moesten 20 euro betalen voor een rit van minder dan vijf kilometer naar de stad en omdat we met zijn zessen waren moesten we nog met twee taxi's gaan ook! De stad echter was prachtig met vele oude gebouwen in goede staat en een statige uitstraling. Door de vele dure winkels met bont, juwelen, horloges en kristal kon je het zelfs chic noemen. Hier komen de mensen die weten hoe ze geld moeten verdienen (geen piloten dus). Na weer op aanbevelen van de eerder genoemde student ergens een lekkere en betaalbare maaltijd gegeten te hebben, was het weer tijd voor de terugreis. Deze keer konden we een taxibusje huren die ons zessen voor de schappelijke prijs van 15 euro terugbracht naar het vliegveld. De reis terug was lang en vermoeiend maar we werden nog getrakteerd op een prachtig schouwspel van licht en wolken bij de langzaam ondergaande zon. Even na tien uur landden we weer op de basis in Skrydstrup en na al het papierwerk waren we om half twaalf weer thuis. Het was een lange dag, maar wel weer een hele bijzondere!