Deens carnaval

In Nederland is Carnaval meestal ergens in februari of maart, als het buiten nog vriest en al die gekke carnavallers in kleurijke verschijningen de straat op gaan met in de ene hand een ratel en de andere een flesje bier. Zoniet natuurlijk voor de echte die-hards. Voor hen is carnaval al lang begonnen, namelijk op 11 november oftewel de elfde van de elfde. Ik weet niet of het carnavalsvirus naar Denemarken overgewaait is, maar hier worden af en toe ook verkleedpartijtjes gehouden getuige bovenstaande foto. Of zou het misschien te kunnen maken dat piloten nou eenmaal liever in de lucht zitten dan aan de grond staan...

Droomvlucht

De meesten denken bij Droomvlucht aan een attractie in een attractiepark in Kaatsheuvel. Hoewel ik deze attractie ook ken slaat de titel van dit bericht toch op iets anders. Na drie weken niet gevlogen te hebben, draaide vorige week vrijdag de wind naar het noorden en terwijl in Nederland een dik pak sneeuw viel was het hier prachtig vliegweer. Na in het weekend een paar keer met de, voor mij nieuwe, Piper gestoeit te hebben, mocht ik afgelopen maandag een solo navigatievlucht van maar liefst 3 uur op de Cessna vliegen. Aangezien er nauwelijks wolken waren voorspeld, was het mogelijk om lange stukken over het water te vliegen en had ik een route helemaal naar de andere kant van Denemarken uitgezet. Ik zou o.a. naar de Deense kliffen van Dover vliegen en een full stop landing op een klein grasveld op 50km van Kopenhagen maken. Op de kaart zag het er al mooi uit, maar het werd een ware droomvlucht. In het oostelijk deel bleek sneeuw gevallen te zijn en dat leverde prachtige plaatjes op. Remco vloog in de andere Cessna bijna dezelfde route, dus we hoorden elkaar regelmatig op de radio. De bekende kliffen bleken kleiner te zijn dan gedacht maar zeker niet minder spectaculair, bijna 200m recht naar beneden de zee in. Het vliegveld waar ik zou landen was helemaal met een laagje sneeuw bedekt. Er was niemand op de radio en er was helemaal geen ander vliegtuig of activiteit te zien. Het laatse stuk van de landing moest ik nog over een drukke weg met vrachtauto's heen, voordat de wielen contact maakte met de besneeuwde grond, spannend! In het kantoortje bleek toch wat leven te zijn. Een paar oude mannetjes zaten wat te kletsen aan de bar en keken wat verbaasd. Na mijn landing in het logboek geschreven te hebben en een bezoek aan het toilet ging ik weer terug naar de warme cockpit. Nu ging ik weer westwaarts en hoog boven de ruim 15km lange brug die het middeneiland verbind met het oostenlijk eiland (waar Kopenhagen ligt). Om voldoende hoogte te hebben om in geval van motorpech toch naar het land te kunnen "glijden" klom ik naar zes en half duizend voet, vet!! Toen ik weer over land kwam hingen daar allemaal kleine wolkjes in lange rijen, een prachtig gezicht. Langzaam zakte ik als een vogel langs de wolken af tot ik er weer onder vloog, wat een fantastisch gevoel! Een uur later stond ik alweer op het eigen vliegveld.

Appeltaart en onrustbanden

In Nederland wil de inspectie van Gezondheidzorg het gebruik van onrustbanden, die gebruikt worden om te voorkomen dat onrustige of demente bejaarden (of allebei?) 's nachts gaan rondstruinen en daarmee het persooneel en de andere bewoners wakker houden, gaan terugdringen. De onrustbanden worden als onmenselijk gezien. Ik heb zo langzamerhand ook een onrust band nodig. Na drie weken aan de grond gestaan te hebben, beginnen de emoties toch wel hoog op te lopen. Ik begin nu te begrijpen wat die bejaarden meemaken. De hele dag op een stoel zitten en maar één ding willen ERUIT!! En er zit voorlopig nog geen verbetering in de weeromstandigheden hier in de middle of Danish nowhere. Voor het weekend wordt zelfs natte sneew voorspeld! Van lieverlee heb ik mijn energie toch maar in iets nuttig proberen te steken door een appeltaart te bakken voor de dames op het secretariaat. Nu kan in weer terug maar mijn stoel. In 2011 moet het gebruik van de onrustbanden tot een minimum zijn teruggebracht. Ik hoop toch niet dat ik zolang hoef te wachten...

Hoor de wind waait

Hoor de wind waait door de bomen, makkers staakt U wild geraas. Sinterklaas is sinds gisteren weer in het land, beter gezegd in Nederland. In Denemarken kennen ze geen Sinterklaas en ook geen pieten. Hier kennen ze alleen Juleøl, dat is een speciaal biersoort dat met Kerstmis gemaakt wordt en ieder jaar op een vast tijdstip geintroduceert wordt. Dit is dan een groot feest. Het is een beetje te vergelijken met de eerste vat nieuwe haring in Nederland. Ik denk ook niet dat Sinterklaas het in zijn hoofd zou halen om naar Denemarken te komen. Zijn Pieten zouden bij bosjes van de daken afwaaien en in de ziektewet terecht komen. Dat zou de Deense staat nooit kunnen bekostigen. Vandaag is voor de elfde keer mijn vliegles geannuleerd (zou dat iets met Carnaval te maken hebben?). Als ik in Nederland nog ooit iemand hoor klagen over het weer, stuur ik hem voor straf een maand naar Denemarken. Daar hebben ze recht om te klagen! Toch zijn er ook lichtpuntjes. Ondanks het feit dat ze hier geen Sinterklaas vieren, zijn er vollop pepernoten en andere lekkernijen te verkrijgen. Een Europa heeft toch zo zijn voordelen. Zelfs de Denen willen nu aan de euro, Brussel bedankt!

8 op een rij

8 op een rij, het lijkt op een spelletje maar dat is het zeker niet. Het zwarte scenario waarvoor de eerste klas ons waarschuwde lijkt de afgelopen twee weken werkelijkheid te worden. Na de eerste prachtige vlucht op de, voor mij nieuwe, Piper bijna twee weken geleden ben ik niet meer de lucht in geweest. Er zijn maar liefst 8 lessen op rij geannuleerd en haast allemaal vanwege het weer. Heb je eerst zoveel maanden keihard geblokt om alle theorie te halen, mag je eindelijk vliegen, zit je twee weken letterlijk aan de grond! Dan is het weer dagen lang mistig, dan regent het pijpenstelen en dan waait het weer te hard. Het is om depressief van te worden. Gelukkig ben ik (meestal) optimistisch ingesteld en heb ik een groot vertrouwen in de loop der dingen. Het zal misschien even duren maar het wordt weer een keer beter en dan zal ik toch weer het luchtruim verkiezen boven het aardse dat staat vast!!

Vojens by mist

Iedereen kent ze wel, die T-shirts die je in grote steden kunt kopen met teksten als "Rome by night" of "London in rain". Vanaf nu kunnen we aan deze verzameling ook toevoegen "Vojens by mist". Sinds afgelopen zondag hebben we geen zonnestraal meer gezien. De zon zit de hele dag verscholen achter een dikke laag mist die maar niet weg wil gaan. Er zijn al vijf dagen op rij vluchten geannuleerd en sommigen beginnen depressief te worden: "Staat dit ons de komende wintermaanden te wachten??" Voor de enkelingen die wel mogen vliegen (IFR) kan er een schaars lachje vanaf. Boven de wolken schijnt altijd de zon...

Pieper?

Afgelopen vrijdag was het dan zover. Na amper twee en halve maand geleden gestart te zijn met de eerste vliegles waren we nu al weer toe aan een ander vliegtuig, de Piper Arrow en dat spreek je niet uit als 'pieper' maar als 'paiper'. Het was even wennen, want je hebt een heel ander zicht, maar dit toestel vliegt heerlijk! Ze glijdt door de lucht als een ware adelaar. Het landen vergt wel enige oefening omdat de procedures iets uitgebreider zijn geworden. Dit toestel heeft dan ook een intrekbaar landingsgestel en een verstelbare propellor. Dit maakt het vlieger een stuk efficienter maar betekent ook dat er meer dingen 'mis' kunnen gaan. Daar moet natuurlijk vollop mee geoefend worden zodat iedere situatie volledig onder controle is. Om bij te komen van alle belevenissen had klas 2 gisteren een prematuur kerstfeest georganiseerd in hun barak. Alles werd feestelijk aangekleed en een paar (over)ijverige studenten kwamen zelfs aanzetten met een echte kerstboom die ze eigenhandig buiten de basis hadden omgezaagd (hun moeders moesten eens weten). De champagne vloeide rijkelijk en er was een heus kerstmaaltijd met slakken van Vincent of beter gezegd Vinsannnn (op zijn Frans) en Deense eend met peertjes en rode kool. Ja, ja het zijn zware tijden hier in Vojens...