Dancing on ice

Geinspireerd door het bezoek aan de ijshockeywedstrijd van afgelopen zondag, meenden wij nu eens te laten zien hoe het echt moet. De ijsbaan in Vojens is alleen op vrijdag 2 keer 2 uur open voor het "gewone" volk, waarom? Misschien is de elektriciteitsprijs in Denemarken erg laag of kunnen ze de vacature voor ijsveger niet opvullen, ik heb geen flauw idee. In Eindhoven is er ook een prachtige ijsbaan, maar die is vanaf half oktober t/m half maart zo'n beetje elke dag open van 10 's ochtends tot 8 uur 's avonds (soms zelfs tot 10 uur!). Zo niet hier in het mistige Denemarken. Omdat er op vrijdagavond behalve de bowlingbaan verder niets te doen is, staat al het jonge grut al een kwartier voor de opening te blauwbekken voor de ingang. Later blijkt waarom iedereen al zo vroeg in de rij gaat staan. Er zijn maar een beperkt aantal schaatsen in de verhuur, dus wie te laat is grijpt ernaast of moet met een andere maat genoeg nemen. Hoewel wij toch niet bepaald de laatste waren, moesten mijn voeten voor deze ervaring zich tevreden stellen met maat 45 (normaal 47). Nou ja, even niet aan denken en lekker twee uur genieten van schaatsen op muziek. Dancing on ice in Vojens !!

VIP-box

De directeur van de vliegschool heeft goede connecties met de plaatselijke ijshockyvereniging. Hij heeft er zelf ooit nog eens gespeeld en sponsert de club nu. Dit betekent dat hij zo nu en dan vrijkaartjes heeft en ons de mogelijkheid bied om te komen kijken. Normaal gesproken zijn dit gewone kaartjes wat betekent dat je tussen het "gewone volk" in staat kou te lijden. Echter deze keer liep het iets anders. Wij moesten de kaarten een half uur van te voren ophalen bij de ingang. Daar bleek echter niemand hier iets van af te weten. Toen wij echter de naam van de directeur noemden bleek dat de magische sleutel naar het walhalla te zijn. We kregen een blauwe armband op die toegang tot "alles" gaf. Dus ook tot de VIP boxen. Nou ja boxen, het was een aparte, verwamde ruimte recht boven de ijsvloer die goed uitzicht gaf op het gebeuren. Daarnaast waren er broodjes, versnaperingen en vollop bier en fris gratis verkrijgbaar. Daar troffen we ook de directeur aan die zichtbaar verrast was ons in de VIP box te zien. Dit was blijkbaar de eerste keer dat dit gebeurde. Niemand van ons had eigenlijk ooit een ijshockywedstrijd life meegemaakt en we kenden dan ook helemaal de regels niet, dus in het begin leek het allemaal een onoverzichtelijk gebeuren. Maar gaandeweg leek het toch dat er enige structuur in zat, al ging het allemaal zo ontzettend snel! het was een thuiswedstrijd voor de vereniging van Vojens er waren bijna 2000 fans om ze met trommels aan te moedigen. Helaas mocht het niet baten, ze verloren met 1-2, maar wij hadden toch een leuke middag gehad...

Playing with the big boys

Er zijn al heel wat weken verstreken sinds mijn laatste post. Inmiddels zijn we het nieuwe jaar ingegaan en ik wil vanaf hier iedereen nog een gelukkig en gezond 2009 wensen! Dat ieders wensen en dromen voor dit jaar uit mogen komen en er weer nieuwe wensen en dromen bij mogen komen. Want een mens is nooit te oud om te leren en om nieuwe dingen te ervaren. Ik ben het nieuwe jaar ook weer goed begonnen. Na tijdens de kerstvakantie eerst een fantastische week bij vrienden en familie doorgebracht te hebben en met oud en nieuw nog een week naar Portugal te zijn geweest (met op de terugweg in de cockpit van een 737 te hebben mogen zitten tijdens de landing!!) zijn we weer terug in Vojens en is het nieuwe vliegseizoen weer van start gegaan. De afgelopen dagen waren koud en ijzig (glibberen op het vliegveld), maar het waren prima vliegcondities. Ik heb alweer drie keer gevlogen en ik bleek niet alles te vergeten te zijn. Sterker nog het ging eigenlijk heel lekker. We hebben een prachtige nacht-vlucht gehad, onbeschrijfelijk mooi, al die lichtjes.... en een progress test op de Piper. Op de laatste vlucht stond ik op de run-up area (de plek waar je je check voor de start uitvoert), kwam er opeens een F16 keurig langszij staan. Dat was wel even een raar gezicht. Dan zie je pas hoe groot zo'n F16 eigenlijk is. Even later taxiede hij voor mij langs naar de startbaan en de piloot zwaaide gemoedelijk naar ons. Grijnzend zwaaiden wij terug. Playing with the big boys, je moet ze wel te vriend houden.....