Gaat het weer een beetje meneer Dané?

Dat het zelfs bij ons niet altijd feest is bleek van de week. We kregen onverwachts bezoek van de directeur en hij had geen goed nieuws voor ons. Verscheidende prijsstijgingen de afgelopen jaren waren niet meegenomen in de opleidingskosten zodat we voor een verhoging stonden van enkele duizende euro's. Ondanks dat we wisten dat de brandstofprijzen de laatste tijd uit de pan rijzen, kwam dit toch even koud op ons dak. Om dan twintig studenten op een lijn te krijgen valt dan niet mee, dus dat waren een paar slapeloze nachten. Gelukkig is nu de rust weer enigzins wedergekeert en kunnen we ons weer richten op datgene waarvoor we hier zijn, nl. onze vliegopleiding. Als pleister op de wonde, werd het weer met de dag beter. Zodanig dat ondergetekende weer eens lekker met de korte broek buiten in de zon kon liggen studeren, heerlijk even bijkomen. In de middag besloot ik dat het tijd werd om het Deense platteland maar eens te gaan verkennen. Per tweewieler uiteraard, want dat is toch de beste manier en het kost geen benzine! De hemel was blauw en er stond een stevige bries die voor verkoeling zorgde. Na nog geen 200 meter reed ik langs de kerk van Skrydstrup. Een leuk klein kerkje, stom dat ik dit nu pas voor het eerst zie! En verder ging de rit door korenvelden en maisvelden. Ik reed door Frans uitziende dorpjes (die niet op de kaart stonden) met boerderijen en een zag een molenhuis uit 1878. Het landschap glooide licht waardoor je steeds weer een ander uitzicht had. Na ruim 2,5 uur en vijftig kilometers was ik weer terug in Vojens. Nog lekker even een ijsje gehaalt bij het benzinestation, dat had ik wel verdiend! De batterij is weer opgeladen.....

Challenge the gods

Aangezien hier op dit moment niets te beleven is, omdat het buiten windkracht tien is en de regen op de meest onverwachte momenten uit de hemel komt vallen, en piloten nu eenmaal niet lang stil kunnen zitten, werd er weer naarstig naar een nieuwe uitdaging gezocht. Deze keer geen op afstand bestuurbare vliegtuigen of racceauto’s, maar een tafelvoetbalspel moet de hongerige geesten bezig houden. Dag en nacht klinken er gevaarlijke geluiden vanuit de keuken. Mensen spelen tot de vellen van hun handen afvallen. De ooh’s en aah’s gaan door de hele gang en verder. Bewoners van aangrenzende gebouwen komen nieuwsgierig een kijkje nemen. Eens kijken of de weergoden hier van terug hebben. 1-0 voor de piloten.

Vakantie in eigen land

Vorige week was ik voor een week terug in ons natte kikkerlandje. Het was fijn om al mijn vrienden weer te zien. Het weer zat helaas niet mee maar dat mocht de pret niet drukken. In totaal heb ik meer dan duizend kilometer gereden, van Arnhem naar Utrecht, Roosendaal, Eindhoven, Nuenen en Voerendaal om ten slotte via Arnhem weer het land te verlaten. Vele dingen gedaan en gezien waaronder de bossen bij Lage Vuursche, het Nationale automuseum, het Aviodrome, de Loonse en Drunense duinen, Zuid-Limburg, de Biesbosch, de Veluwe, de bioscoop en zelfs de kermis. Ook heb ik weer lekker gegeten en gedronken. Iedereen was blij om me weer te zien en dan gaat de tijd altijd te snel en komt het afscheid weer veel te gauw. Nu nog vier weken studeren en dan zijn de laatste tentamens.

Wannabe pilots

Gisteren was officieel de laatste les van de grondschool. Raar idee dat we 7 maanden geleden naar Denemarken kwamen en tegen die ontzettende stapel boeken aankeken. "Moeten we dat allemaal kennen?" Inmiddels zijn we ruim 200 dagen verder en hebben we alle stof doorgeworstelt. Soms moeizaam: "Waarom moeten we dat nou onthouden?", maar meestal met veel plezier. Wat komt er toch veel kijken bij een vluchtje van London naar Parijs! We hadden leuke instructeurs, goede en minder goede instructeurs en zelfs instructeurs waarbij je meer lette op de instructeur dan op de stof "No ssuktion...buttt! presssurrr...". Woensdag en vandaag hebben we de laatste tussentijdse (progress) testen gehad voor de officiele JAA-examens. Het viel niet mee, mede doordat het lesprogramma ruim een maand korter was dan de vorige keer, en de hoeveelheid stof bijna 25% meer was. Voor klagen is echter geen plaats "This is aviation!" wordt er standaard geantwoord. Maar met een gemiddelde van een ruime negen mag ik mezelf zeer gelukkig prijzen. Zijn al die uren achter mijn bureau niet voor niets geweest. We hebben nu nog vier weken tot aan de volgende examens maar eerst ga ik lekker een week naar Nederland om mijn vrienden die ik toch wel mis weer eens op te zoeken en eens even helemaal niet aan "aviation" te denken!