Kerstmis

Deze week keek iedereen al met een half oog richting de komende kerstdagen. We hadden echter nog wel een paar pitige dagen met veel theorie dat in een razend tempo werd behandeld. Dat betekend dat we tussen kerst en nieuw niet op onze lauweren kunnen gaan zitten maar dat er gewoon doorgestudeerd moet worden om bij te kunnen blijven. De tweede groep had woensdag en donderdag hun eerste examens over de eerste zes vakken van de ATPL theorie (Airline Trafic Pilot Licence). Na twee zenuwslopende dagen kon iedereen opgelucht adem halen. Ze waren met fantastische cijfers geslaagd (met gemiddelden van 9 tot 9,5!). Over vier maanden zullen wij net zo zweten en hopelijk ook met dit soort prachtige cijfers slagen.

Verder had vandaag bijna iedereen zijn uniform aan. Er waren nog wat problemen met de juiste maten en zo. Mijn 1,99m bleek voor de zoveelste keer toch moeilijkheden op te leveren. Maar na een pittige discussie in het Deens-Engels met de kleermaker bleek hij toch te snappen dat het geen gezicht was als de pijpen en mouwen 5cm te kort zijn.... Maar met een paar kleine aanpassingen konden we vandaag toch al trots op de foto. Morgenvroeg inpakken en op weg naar Nederland, "Driving home for Christmas..."

Ons vliegveld...

Gisteren landde er een Cessna Citation (type bravo voor de insiders) op ons vliegveld (ja, ja, na drie weken is het al "ons" vliegveld). Het bleek een businessjet van Netjets te zijn. Dit is de grootste vliegmaatschappij in Europa op het gebied van zakenvluchten. De piloten waren alleraardigst en lieten vol trots hun vliegtuig aan de rookies zien. Ik heb er helaas geen foto's van, maar het was een prachtig toestel, met dito instrumenten. Het kost een slordige 3 miljoen euro, maar dan heb je ook wel wat. De dag ervoor was er nog een Beech King Air (zie foto) geland die het toch met heel wat minder moois moest doen. De piloten waren 's ochtends vertrokken uit Milaan met een aantal zakenlieden die in de buurt van Vojens moesten zijn. Ze vertelde honderduit over hun ervaringen met Netjets en we luisteren gretig naar hun verhalen. Wij moeten nog ruim acht maanden wachten voor onze eerste vliegles, dus ieder moment dat we even mogen snuffelen aan de "echte" luchtvaart maken we dan ook dankbaar gebruik van. Het klimaat voor piloten was volgens hen de laatste jaren sterk verbeterd en ze konden duidelijk merken dat er sprake was van schaarste. Dit is natuurlijk geweldig voor ons!

Eerste meteorologieles

Een van de (vele) dingen waar je als piloot verstand van moet hebben (althans voor het examen) is het weer. Met een mooi woord wordt dit meteorologie genoemd. Vorige week hebben we onze eerste meteorlogieles gehad en gisteren hadden een we een mooi voorbeeld van een meteorologisch verschijnsel, te weten: MIST! De avond ervoor was er vanuit het westen vochtige lucht binnengetrokken. Het was een wolkenloze nacht waardoor alle warmte naar buiten gestraald wordt. Hierdoor zakt de temperatuur en ontstaat er mist. Leuk om te leren tijdens de les, maar veel leuker om te zien in de praktijk (tenzij je er doorheen naar je werk moet...).

Lazy on a sunday afternoon

Toen ik opstond was alles in dichte mist gehuld. Toen de mist was opgetrokken, zag het landschap eruit alsof duizenden engeltjes 's nachts ieder takje en grasprietje wit geschilderd hadden. De rijp stond op de ramen, het was minus vijf graden, maar wat was het mooi met die strakblauwe lucht op de achtergrond. 's middags ging de helft van de groep naar Haderslev om kerstinkopen te doen.

Ik ben met Peter en Kamilla een wandeling over de basis gaan maken. Het licht van de laagstaande zon was prachtig. Dit maakt het slechte weer van de afgelopen weken weer helemaal goed...

To fly or not to fly?

Gisteren was het zaterdag en Peter die al een prive-brevet heeft zou samen met Jenssen een stukje gaan vliegen in de Cessna 152 van de school. Daarna zouden het vliegtuig bij een naburig gelegen vliegveld parkeren omdat hij daar in onderhoud zou gaan. Peter had mij gevraagd om hem en Jenssen daar op te komen halen. Toen ik aankwam op het vliegveld zat de vlucht er alweer op en zaten ze gezellig te kletsen met de (lucht)havenmeester. De Cessna moest nog wel even naar de hangaar getaxied worden. Peter vroeg of ik voor dat stukje meewilde. Iedere kans dat ik in een vliegtuig kan zitten sla ik niet af natuurlijk, dus ik kroop naast hem op de kleine stoel in de Cessna. Ik zat met mijn knieen tegen het dasbord en voelde me als een haring in een blik (of was het als een olifant in een porseleinkast) maar niet zeuren, die zweefvliegtuigen waren ook altijd te klein. Ik vroeg Peter of het nodig was om de riemen vast te maken en toen vroeg hij of ik het leuk vond om even een touch en go te maken (voor de niet vliegers: een start en een landing). Dat hoefde hij natuurlijk geen twee keer te vragen. Natuurlijk !! Om een lang verhaal niet nog langer te maken heeft hij me even het vliegveld van boven laten zien en al was het kort het was heerlijk om weer in de lucht te zijn. Alle ongemakken verdwijnen zodra je los bent van de grond. Het gevoel vrij te zijn van de aarde en overal overheen te kunnen kijken is onbeschrijfelijk. Peter liet ongemerkt zijn ervaring zien door het vliegtuig zeer soepeltjes een bocht te laten maken en netjes een circuit te vliegen terwijl hij ondertussen met de verkeerstoren aan het praten was. Iets wat ik later ook moet gaan doen, maar wat tot nu toe nog een onbegrijpelijke vorm van communicatie is. De landingbaan kwam al veel te snel weer in het zicht en we maakten een boterzachte landing. De zon brak door het wolkendek en voor even was er niets mooiers.... Peter bedankt !

Nieuwe Blog?

Heb ik een nieuwe weblog? Nee, maar de opmaak is wel een stuk professioneler geworden met de strakke foto bovenaan. Gisteren keek ik even naar mijn weblog en het viel me op dat deze foto er maar half opstond. Volgens Martijn moest de verhouding van hoogte en breedte aangepast geworden. Hij wilde wel even helpen. Efin hij blijkt een ware meester in Adobe fotoshop te zijn en in no-time was mijn foto niet in alleen in het juiste formaat maar ook een stuk professioneler geworden. Het resultaat zal vanaf nu bovenaan mijn pagina prijken. Martijn bedankt!

Hoogtepunt van de zondag...

Zondag ook weer de hele dag gestudeerd. Het was een hele grijze dag maar tegen het einde van de middag klaarde het op en werd het waarachtig nog een mooie zondagmiddag. Het rare van het weer hier is dat het ieder moment kan omslaan. Je kan er echt geen peil op trekken. Dan is het open en een half uur later stormt het dat het niet mooi is. Maar goed, van al dat studeren wordt je nogal duf dus zijn we een stukje over de basis gaan wandelen. In het weekend is deze echter helemaal verlaten. Ze hebben er zelfs een complete stormbaan. Er zijn al weddenschappen gesloten wie deze het snelst kan doen...Remco? 's Avonds hebben we samen pizza's en salade klaargemaakt (ze hebben hier ook een Aldi. Alleen hoe je het uitspreekt is me en raadsel). Het was weer een gezellige avond. Wat is deze week snel voorbij gegaan!

We hebben weer internet !!

Hallo vrienden, we hebben weer internet! Het hele weekend viel om de haverklap de internetverbinding uit. Het was dus heel lastig om te skypen, te internetten en andere zaken via de elektronische weg te regelen. We weten niet wat het geweest is, maar gelukkig werkt het nu weer (alleen is de verwarming weer uitgevallen.... je kan ook niet alles tegelijk hebben) dus kan ik weer een paar berichtjes op mijn weblog zetten. Van het weekend hebben we, ehhh gestudeerd? Ja inderdaad, naast het feit dat we onzettend veel lol met elkaar hebben, zijn we ook al heel serieus aan het studeren. Ik denk dat ik zaterdag en zondag bij elkaar zo'n 12 tot 14 uur gestudeerd heb. Maar ik heb nog nooit met zoveel plezier iets geleerd. Het is allemaal erg interessant om te weten hoe een vliegtuig vliegt en hoeveel er bij de navigatie komt kijken. In het weekend moeten we zelf voor ons eten zorgen en deze keer had Peter, een van de twee Denen in onze groep gekookt (Mexicaanse wraps).

Kerstdiner EPST

Afgelopen donderdag hadden we met alle studenten van EPST een kerstdiner. Een beetje vroeg maar de tweede klas heeft over een week hun eerste examens dus dat is een spannende en intensieve tijd voor hen. De directeur van EPST en onze mentor waren voor deze gelegenheid naar Vojens gekomen. Het was erg leuk om iedereen beter te leren kennen. Onze groep wordt steeds hechter en ik heb het gevoel alsof ik al een paar maanden hier ben. Het is ongelofelijk als je bedenkt hoe kort we nog maar hier zijn en je ziet hoe we met elkaar omgaan.

Prins op de erwt?

De eerste week zit er al weer op. Wat is het snel gegaan. Donderdag en vrijdag hebben we de eerste lessen gehad, general navigation en human performance & limitations. Dit betekent echter niet dat we de andere dagen niets te doen hebben. De lessen moeten goed voorbereid worden en daarnaast is het zoveel dat je nu al heel veel moet lezen om over een paar maanden niet in tijdnood te komen. Ik heb ook al een week in mijn nieuwe bed geslapen. Het is alleen wat kleiner dan ik gewend ben...zo'n 1.95m. Daarnaast is het matras wat aan de harde kant of beter gezegd wat dun... Enfin ik ben nooit in het leger geweest, dus nu is de kans om dan toch deze ervaring op te doen. Zouden we ook nog op bivak gaan en schietles krijgen.....

10.000 pagina's?

Gisteren hebben we onze boeken gekregen. In totaal 13 vakken die verdeeld over 2 perioden van elk 3,5 maand beheerst moeten worden. In totaal zijn dit zo'n 10.000 pagina's ! De CGI (Chief ground instructor) vertelde dat de vorige groep gemiddeld over alle vakken een 9,5 gescoord had, dus we hebben een mooie uitdaging voor de boeg! Daarnaast kregen we onze "flightcase" uitgereikt, een echte leren vliegkoffer. Nu voelde we ons al bijna een echte piloot.

Tenslotte kwam er een kleermaker van het dorp om onze maten voor de vlieguniformen op te meten. Als het goed is zijn ze voor de kerst klaar en kunnen we er mee pronken!

In de middag leidde een van de oudere studenten ons rond op de basis. Ze hebben een prachtige fitnessruimte met gewichten, cardioapparaten, sauna en solarium, dus we kunnen geen excuus hebben als we te dik worden van het vele studeren. Voor de echte bikkels is er zelfs een militaire stormbaan. Het weer sloeg echter weer om en de regen kwam met bakken uit de hemel. De rondleiding werd snel afgesloten met een bezoek aan de cafetaria, tv-ruimte en de soldatenmess. Hier is het bier echt goedkoop, oeps. en je kan er even lekker bijkomen om wat te kletsen, te poolen of darten. Al met al weer een bijzonder leuke dag. Ik denk dat ik het hier wel een tijdje kan uithouden...

Waar zijn we nu aangekomen?

Zaterdag om 8:00 uur vertrok ik na een emotioneel afscheid van een van mijn beste vrienden die me kwam uitzwaaien naar Arnhem. Daar woont Martijn en Remco en ik zouden bij hem verzamelen. Na een laatste bakje nederlandse koffie togen we op weg naar Vojens. Het was toch best een flink stuk rijden want het was al donker toen we voor het gebouw van het vliegveld stopten. We werden echter warm onthaald door de medeeignaar Michael en een student van de vorige groep. Na het maken van de badges om de basis op te komen werden we eindelijk naar onze barakken gebracht. Dat was even schrikken. De barakken waren gebouwd in de tweede wereldoorlog en gebruikt door duitse officiers. Het regende en het was aardedonker. De verwarming bleek niet te werken dus het was er verschrikkelijk koud. De anderen van de groep waren er al en we stelde ons aan elkaar voor. We kregen onze kamer toegewezen en konden beginnen met uitpakken. Een uur later kwam iemand van de andere groep ons ophalen en gingen we met zijn allen bowlen bij het plaatselijke bowlingcentrum. Dat was erg gezellig en ik voelde me gelijk opgenomen in de groep.

Na het bowlen hebben we nog tot laat zitten kletsen met de anderen voordat we uiteindelijk met 2 dekens (het was binnen even koud als buiten)naar bed gingen. Zondag was het weer iets beter en hebben we inkopen gedaan in Vojens. Er waren veel winkels open, waarschijnlijk vanweg de kerstperiode. Daarna zijn we nog naar Haderlev (spreek uit: Heddersluw) gereden. Een historisch stadje met een leuk centrum en.... een Irish Pub. Toen we weer terugkwamen bleek de verwarming weer te werken. Iemand had gebeld en het was vrij snel gefixed. Ik had aangeboden om te koken en daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. Gelukkig waren er vele helpers zodat ik me als een echte Jamie alleen maar met de hoofdzaken hoefde bezig te houden. Er kwam wijn op tafel en het werd een gezellig samenzijn. Het eten smaakte prima. Het was een heerlijke avond en ik sliep als een roos.

Vojens? Nooit van gehoord...

De opleiding is op de vliegbasis bij Vojens in Denemarken. Voor de fervente Denemarken-gangers onders ons, Vojens ligt op de weg tussen Haderslev en Esbjerg.... Denk je dat ik mijn verstand nu al verloren heb? Nee hoor, ik zal er een kaartje bij doen, dan krijgen je een beetje een idee waar ik de komende 15 maanden gestationeerd ben.

Vojens is een stadje (ca. 17.000 inwoners) in de provincie Zuid-Jutland en het ligt op 650 km rijden van Eindhoven. Wist je trouwens dat Denemarken uit maar liefst 406 eilanden bestaat met een totale kustlijn van meer dan 7.000 km? Het is ongeveer even groot als Nederland (iets groter zelfs) maar er wonen maar 5 miljoen mensen. Hiervan woont weer 40% in Kopenhagen en omliggende gemeenten, dus de rest van het land is nagenoeg leeg. Dus niet veel zaken om afgeleid te worden, waardoor alle aandacht naar de studie kan gaan....

A dream come true...

De meeste mensen kennen mij als iemand die vaak met zijn hoofd in de wolken zit (en dat is niet vanwege mijn lengte...) Als kind droomde ik al van vliegen en keek ik naar de vogels en ieder vliegtuig dat voorbij vloog. Ik stelde me dan altijd voor hoe het zou zijn om zelf op die hoogte te zitten en te kunnen genieten van het uitzicht.
Ondanks het feit dat ik na mijn schooltijd een hele andere richting heb gekozen is dat gevoel altijd gebleven. Maar er waren altijd wel excuses om niet datgene te doen wat me nou juist het mooiste van de wereld leek (geld, tijd, baan, leeftijd, onzekerheid, etc.). Toen ik dit jaar op de fiets werd aangereden door een auto, werd me ineens duidelijk dat je leven zo voorbij kan zijn. Toen besloot ik om niet langer te dromen over vliegen maar om er nu echt serieus werk van te maken. Ik ben overal gaan informeren en heb veel op internet gezocht. Het bleek dat je niet overal welkom bent als je 33 bent. Want dan ben je toch al erg "oud" om piloot te worden... Ik kwam terecht in Duitsland bij een opleidingsinstituut in Frankfurt een dochter van de Lufthansa-opleiding. Ze hadden geen leeftijdsgrens, maar ik moest wel eerst een selectietest doen in Wurzburg a 800 euro. Ik ben toen 4 dagen naar Duitsland geweest en ik slaagde voor de selectie. Ik was dolgelukkig... Ik zou eind augustus kunnen beginnen als ik het geld voor de opleiding voor elkaar kon krijgen. Dat bleek minder gemakkelijk dan gedacht. Nederlandse banken lenen geen geld voor een Duitse opleiding en Duitse banken stellen als eis dat je minimaal 3 jaar in Duitsland moet hebben gewoond... Enfin in mijn zoektocht naar alternatieven kwam ik bij een Nederlandse opleiding die niet alleen goede afspraken met de bank had maar ook een garantiefonds had voor studenten die de opleiding niet haalden. Daarnaast zag het programma er erg goed uit en bleken ze een zeer goed aan te sluiten bij de eisen van de luchtvaartmaatschappijen. Ik moest wel weer een nieuwe selectietest doen. Deze bleek een stuk zwaarder dan de selectietest in Duitsland, maar na een herkansing op de vliegsimulator slaagde ik ook hiervoor. 1 December reis ik met nog twee Nederlanders naar de vliegbasis Vojens in Denemarken, want daar is de opleiding. Piloot worden is niet langer een droom maar wordt werkelijkheid....