Gisteren was het zaterdag en Peter die al een prive-brevet heeft zou samen met Jenssen een stukje gaan vliegen in de Cessna 152 van de school. Daarna zouden het vliegtuig bij een naburig gelegen vliegveld parkeren omdat hij daar in onderhoud zou gaan. Peter had mij gevraagd om hem en Jenssen daar op te komen halen. Toen ik aankwam op het vliegveld zat de vlucht er alweer op en zaten ze gezellig te kletsen met de (lucht)havenmeester. De Cessna moest nog wel even naar de hangaar getaxied worden. Peter vroeg of ik voor dat stukje meewilde. Iedere kans dat ik in een vliegtuig kan zitten sla ik niet af natuurlijk, dus ik kroop naast hem op de kleine stoel in de Cessna. Ik zat met mijn knieen tegen het dasbord en voelde me als een haring in een blik (of was het als een olifant in een porseleinkast) maar niet zeuren, die zweefvliegtuigen waren ook altijd te klein. Ik vroeg Peter of het nodig was om de riemen vast te maken en toen vroeg hij of ik het leuk vond om even een touch en go te maken (voor de niet vliegers: een start en een landing). Dat hoefde hij natuurlijk geen twee keer te vragen. Natuurlijk !! Om een lang verhaal niet nog langer te maken heeft hij me even het vliegveld van boven laten zien en al was het kort het was heerlijk om weer in de lucht te zijn. Alle ongemakken verdwijnen zodra je los bent van de grond. Het gevoel vrij te zijn van de aarde en overal overheen te kunnen kijken is onbeschrijfelijk. Peter liet ongemerkt zijn ervaring zien door het vliegtuig zeer soepeltjes een bocht te laten maken en netjes een circuit te vliegen terwijl hij ondertussen met de verkeerstoren aan het praten was. Iets wat ik later ook moet gaan doen, maar wat tot nu toe nog een onbegrijpelijke vorm van communicatie is. De landingbaan kwam al veel te snel weer in het zicht en we maakten een boterzachte landing. De zon brak door het wolkendek en voor even was er niets mooiers.... Peter bedankt !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten