Smooth flying...

De dagen vliegen voorbij is iets wat voor ons tamelijk letterlijk genomen mag worden. Nog geen zes weken geleden starten we voor het eerst met het instrument vliegen en twintig lessen later staan we alweer voor de afsluitende test van deze fase. Vandaag hadden we nog een prachtige vlucht naar Roskilde, een vliegveld dat op 25km van Kopenhagen ligt. Het zicht was niet zo goed maar toch kon je de hoofdstad van Denemarken duidelijk zien liggen. Deze foto's zijn echter genomen van Aerosund, een dorp waar ik al eerder een blog over heb geschreven.

Bij instrument vliegen draait het allemaal om kleine correcties en dat je altijd vooruit blijft. Met andere woorden dat je weet wat de volgende stap moet zijn, doe je dit niet, dan raak je achterop en vliegt het vliegtuig met jou in plaats van andersom. Dus alles draait om smooth flying...

Voorjaar in Denemarken

Na vorige week in Nederland alles al prachtig in bloei te hebben gezien, moest ik concluderen dat de natuur hier in Denemarken toch echt een paar weken achterloopt. Toch breekt ook hier het voorjaar langzaam aan. De bomen krijgen knoppen en alles wordt steeds groener. Gisteren was het een prachtige dag, een strakblauwe lucht en felle zon. Helaas wilde de temperatuur niet meewerken want er stond een koude wind uit het oosten. Geen strandweer dus, maar wel een mooie gelegenheid om Denemarken weer eens van een andere kant te bekijken. Ik vond een website waarop diverse wandelroutes staan aangegeven en zo kwam ik terecht in Osterskov even boven Haderslev (ca. 15km van Vojens). Als je het op zijn Nederlands uitspreekt Osterskov denk je niet meteen aan een mooie plek, maar dat is met alle Deense plaatsnamen zo, dus daar ben ik inmiddels aan gewend. Het bleek toch een heel aardig bos te zijn, niet erg groot want je kon er in een uur omheen wandelen, maar een mooie afwisseling van naald -en loofbomen. En overal grote groene plekken met duizenden witte bloempjes. De vogels floten naar hartelust, ik spotte een paar herten en alles geurde heerlijk. Spring is in the air!

Nacht-vliegen

Nadat ik met Pasen naar Nederland ben geweest voor een gezellig samenzijn met vrienden en familie en mijn cholesterol-gehalte weer enigszins gestabiliseerd is, was het deze week de beurt om kennis te maken met night-VFR oftwel 's nachts vliegen op het zicht. Het was niet helemaal de eerste keer, want in januari had ik ook al een keer een vlucht in het pikkedonker gemaakt. Echter deze keer was het de bedoeling dat na een uurtje samenvliegen met de instructeur ik alleen circuits zou gaan vliegen (populair gezegd, rondjes rond het vliegveld en steeds even een landing maken en weer opstijgen). Maar 's nachts zie je toch niets zou je denken? Ja en nee. Je ziet wel iets, maar het is anders dan de dingen die je overdag ziet. We hebben allemaal wel eens 's nachts door een bos gelopen. Een afgezaagde boomstronk ziet er in het donker ineens een stuk enger uit dan wanneer je er overdag langsloopt. Bekende referentiepunten vallen 's nachts weg en je moet leren vertrouwen op andere herkenningspunten. Na eerst een aantal circuits op een ander vliegveld geoefend te hebben, waarbij de verlichting van de baan steeds vermindert werd en ik op een gegeven moment zelfs zonder landingslicht moest landden, vlogen we terug naar Skrydstrup en stapte de instructeur uit. Nu moest ik het echt allemaal zelf doen. Het was een heldere nacht, maar er was geen maanlicht, dus behalve de verlichting van de stad en de landingsbaan zag je helemaal niets. Hier en daar zag je de koplampen van een auto, verder was alles letterlijk aardedonker. In het vliegtuig verlichte een vaal blauw lampje de instrumenten en even waande ik mij als een buitenaards wezen dat de boven de aarde hing. Alles en iedereen leek in diepe rust en ik maakte hier mijn rondjes rond middernacht. Na 14 rondjes vond ik dat het mooi geweest had. Ik zou nog wel uren hier kunnen blijven, zo mooi, maar het was ook erg inspannend zo in het donker te staren. Een paar minuten voor 1 uur zette ik het toestel weer veilig aan de grond en taxiede ik terug naar de hangaar, wat een bijzondere avond.

Feestje

Vorig jaar verraste de 2e klas ons met het organiseren van een kerstmaaltijd in hun barak, compleet met slakken als voorgerecht en een traditioneel Deens nagerecht (ris a la man, een soort rijstebrij met warme kersen). In de eerste maanden van het nieuwe jaar werd er regelmatig hints gegeven of wij (in de andere barak) niet ook eens iets zouden organiseren. Dat konden wij natuurlijk niet op ons laten zitten. Ik had al een paar keer voorgesteld om een datum te prikken, maar steeds kwam het er niet van. Op een gegeven moment vond ik dat er toch maar wat moest gaan gebeuren en heb ik op een zaterdag voor iedereen gekookt en hebben we tijdens het eten een plan gemaakt en een datum vastgesteld. Het zou de vierde van april worden en hoewel vroeg in het seizoen als thema Caribbean party hebben. Dat beloofde wat. Naarmate de datum dichterbij kwam werden de plannen concreter en werd er zelfs naar Duitsland gereden om goedkoop drank in te kopen. Zaterdag begonnen de voorbereidingen al vroeg. De hele hal werd omgebouwd tot een strandtent compleet met palmbomen en Aloha-dames en uitzicht op de zee. Om zes uur werd het eten binnengebracht dat we besteld hadden bij de dame van de airportcafetaria. Het feest kon beginnen. Er waren allerlei exotische mixen gemaakt, met namen als Champagne-soup en Apple Cosmopolitan en daarmee kreeg je inderdaad het gevoel dat je lui in een strandstoel aan zee lag met een koel drankje. De uren vlogen voorbij en voor ik het wist waren Remco, Martijn en ik nog als enige aanwezig. Vanochtend werd ik met een knallende hoofdpijn wakker, hmmm misschien toch iets te veel van die "Champagne soup" gedronken. Gelukkig hoefde we vandaag niet te vliegen...

Blind vliegen

In een eerder bericht vertelde ik dat we begonnen waren met een nieuwe fase, nl. vliegen op basis van de instrumenten in het vliegtuig, ookwel IFR genoemd. Dit is nodig als de weersomstandigheden zo slecht slecht zijn, dat het gewoonweg niet veilig is om te vliegen op het zicht. De mens is nl. prima aangepast aan het leven op het land, maar als we in een omgeving worden gebracht waar alle "bekende" referenties weg zijn zoals een horizon, de grond en de omgeving, dan raakt je evenwichtsorgaan compleet de weg kwijt. Dus als je bijvoorbeeld in een wolk vliegt, kan het gebeuren dat je denkt dat je horizondaal en rechtuit vliegt, terwijl je eigenlijk een bocht van dertig graden naar rechts maakt en naar de grond toe vliegt! Om dit te voorkomen is het dus zaak te leren te vertrouwen op wat de instrumenten voor je neus je vertellen en je natuurlijke gevoel te negeren. Waarom we al die moeite doen? Natuurlijk wil iedereen graag op de juiste dag en tijd met het vliegtuig naar zijn of haar bestemming worden gebracht en wil de toerist of zakenman niet eindeloos wachten totdat het weer goed genoeg is om te vertrekken. Dat zou een hopeloze chaos worden op de vliegvelden. Dus nu oefenen we al weer bijna 3 weken om te leren vliegen op onze instrumenten. Als we in de wolken zitten is dat prima want dan zie je niets anders dan wit om je heen. Als het onbewolkt is vliegen we met een bril op waarmee we alleen de instrumenten kunnen zien en dus niet stiekum naar buiten kunnen kijken. Gisteren was het helemaal bewolkt, de wolken hingen op een paar honderd meter hoogte en het was donker en grijs. We stegen op en gingen dwars door de wolken heen en kwamen in een wonderlijke wereld vol licht, een blauwe hemel en een prachtig wit tapijt onder ons. De wereld lag in alle rust en vrede onder ons en er leek geen mooiere plek op aarde. Op de radio hoorde we dat de F16's die eerder die ochtend opgestegen terugkwamen omdat het weer verslechterde. Wij moesten wachten in een zogenaamde holding voordat we aan onze approach konden beginnen, maar daarover een andere keer meer. Maar voor de time being zaten wij letterlijk boven het weer en konden we nog even genieten van de zon en wat foto's maken....