Vliegtuigjes kijken

De dagen vliegen voorbij. Iedereen is nu serieus aan het studeren, nou ja iedereen... bijna iedereen. Er zijn toch sommige onder ons die denken dat het allemaal wel meevalt en die tijd over hebben om naar auto's te kijken of ieder vrij uur naar de vriendin gaan. Nou kan ik me dat laatste nog voorstellen. Al je 24 uur met al die mannen samenleeft wordt het niveau er ook niet altijd beter op...

Het weer was ook niet om over naar huis te schrijven. Op een enkele dag na, is het alle dagen winderig en regenachtig. Jammer voor de jongens (en dame) in de eerste klas, want die mogen dan niet vliegen en kunnen slechts smekend naar de hemel staren en hopen dat het morgen beter wordt. Voor ons is het vliegen helaas nog ver weg en mogen ons voorlopig nog op de theorie achter het vliegen concenteren. Gelukkig is er af en toe toch wat afleiding in de vorm van de verschillende bezoekers die we als echte luchthaven mogen ontvangen.

Met bezoekers bedoel ik dan voornamelijk de verschillende vliegtuigen die hier zo en nu en dan neerstrijken. Om na een tankbeurt, en het inladen van enkele personen of goederen weer het luchtruim te kiezen. Zo landde er van de week een MD80. Voor de jongeren onder ons een McDonald Douglas. Dit is een relatief oud type verkeersvliegtuig met twee jetmotoren aan de zijkant van de staart. Vanochtend landde er een twee-motorige turboprop van de Lufthansa vliegschool voor een tussenlanding. En last but not least staat hier al een week het grootste vrachtvliegtuig van de wereld geparkeerd: de Antonov 225 bijgenaamd Myria (droom). Deze is speciaal gebouwd om de Boran te vervoeren. Dit is de Russische variant van de Space shuttle. De afmetingen zijn ontzagwekkend. Een lengte van ruim 84m, een spanwijdte van bijna 90m en een hoogte van ruim 18m. Hij of beter gezegd zij kan maximaal 250 duizend kilo aan vracht vervoeren (ca. 12 volle vrachtauto's). Er is er maar één van gebouwd en overal waar dit vliegtuig land komt er een foto van in de krant. Helaas mogen we er niet even bijkomen om wat foto's te maken (als je op de foto klikt wordt deze uitvergroot en zie je hoe groot de Myria is in vergelijking met de auto die ervoor staat)

Centerparcs

Gisteravond kwam ik terug van de sportzaal. Ik had lekker een uurtje gesport, en was nog even in de sauna geweest. Ik liep heerlijk schoon en relaxed weer richting de barakken. Na een paar heftige dagen met veel regen en wind, was het nu windstil en kwam er langzaam wat grondmist opzetten. Toen ik de verte de lichten van de barakken zag, kon ik niet voorkomen dat ik moest denken dat ik bij Centerparcs was. Als je 's avonds uit het zwembad komt en dan tussen de bomen door naar je bungalow wandelt..... Waarvoor was ik ook alweer hier? Oh ja, om piloot te worden. Nou dan maar weer gauw aan de studie. Airlaw en Meteorologie staan het komend weekend op het menu.

Jaloerse blikken

Hallo lieve kijkbuiskinderen. Weer even een paar woorden uit het natte Denemarken voor het slapen gaan. Nadat we gisterenavond een warm welkom voor Kamilla die met de anderen was gaat stappen, hadden voorbereid, was het vandaag weer een serieuze dag studeren. Weekend bestaat niet meer volgens Michael onze CFI (Chief Ground Instructor). De komende anderhalf jaar zijn we eigendom van Danfly en moeten we ten allertijde beschikbaar zijn. Wat ze daar mee bedoelen, god mag het weten, maar het programma zit zo in elkaar dat er heel wat uren in de boeken gekeken moet worden en ook na het theoretische gedeelte moet je continu blijven leren en vluchten voorbereiden. Dus die heerlijke vakantie naar Italie moeten we nog maar even uitstellen... Het goede nieuws is, dat er aan mijn oproep dat mijn bed toch wat aan de kleine kant was, gehoor is gegeven. Een paar dagen geleden werd er aan mijn deur geklopt en stond er een vriendelijke deense meneer met een groot matras in plastic verpakt. Dat was het nieuwe bed en hij was voor mij! Op de zijkant stond alleen dat het maar 200cm lang was. Hmm, daar kwamen gelijk de twijfels. Hadden ze het nou niet goed begrepen? De rare Denen toch, alles moet hier in 3 keer gedaan worden. Gelukkig bleek het allemaal mee te vallen en was het bed toch een hele verbetering ten opzichte van de stalen brits uit de tweede wereldoorlog. Iedereen kijkt me nu de hele dag jaloers aan, dat ik zo'n bed heb gekregen. Anderen slapen al een half jaar op de bank of op een matras op de grond en ik krijg zowaar een nieuw bed! Ik slaap nu al 3 nachten op een heerlijk zachte boxspring. Het rare is dat ik net gewend was aan het dunne matras en nu dus weer moet wennen aan deze, een echte Hollander moet altijd wat te klagen hebben....

Home sweet home

Omdat de kamer nog behoorlijk kaal en onpersoonlijk was, heb ik tijdens de kerstvakantie wat persoonlijke spullen uitgezocht en nog wat nieuwe lampen en posters gekocht. Het is toch bijzonder wat je allemaal kan kopen bij de IKEA voor weinig geld. (Het leek trouwens wel of iedereen aan het verhuizen was in de Kerstvakantie want het was er ontzettend druk...). Alles goed en wel ingepakt in de auto, die ook nog maar eens gewassen werd, weer naar Vojens gereden. Inmiddels is alles uitgepakt, posters aan de muur, lampjes neergezet (en bureau op blokken???). Het is nu veel meer mijn plek geworden, wat een beter gevoel geeft. Niets beters dan thuis, home sweet home...

Hero of the day

Gisteren waaide het al ontzettend hard. Daarom had ik de fiets laten staan en was ik samen met de anderen met de auto naar de school gegaan. Vandaag dacht ik, ik laat me niet kennen. Een echte Hollander is wel wat wind gewend en toen ik nog in Eindhoven woonde, fietste ik iedere dag 12km naar mijn werk en terug. Dus sjaal om, jas en handschoenen aan en gaan met die banaan. De eerste honderd meter was nog in de luwte van de barakken en de bomen, dus dat ging nog. Echter daarna stond de wind vol op kop. Nog steeds vol goede moed, maar een tandje terug schakelen en flink er tegenaan. Maar na 2km begon ik echt naar adem te happen. Het waaide zo hard dat de wind gewoon mijn adem afsneed. Op een gegeven moment reed ik nog maar 10km/h en dacht ik, 'Ik kan beter gaan lopen..' De anderen waren me inmiddels al lang toeterend voorbij gereden. Echter zo gemakklijk liet ik me niet kennen, dus met hernieuwde kracht zette ik nog even aan en na nog 3 bochten zag ik de school al liggen. Toen ik binnenkwam en met een rood hoofd mijn jas uitrok zei iedereen dat ze erg knap vonden dat ik was gaan fietsen. De wind bleek rond de 40 knopen (ca. 74 km/h) te zijn! Ach, ik mag dan wel de oudste zijn, dat betekent nog niet dat ik al afgeschreven ben... De terugreis was overigens een stuk leuker. Met een vaartje van zo'n 30km/h ging het richting de basis. Dat is 20km/h verschil!!

Verder was het een leuke dag. We hadden General Navigation en we hebben o.a. geleerd waarom Groenland op de meeste kaarten veel groter lijkt dan het in werkelijkheid is (voor degene die willen weten waarom, stuur een mail naar ondergetekende). Het wordt ook steeds meer duidelijk hoe de verschillende vakken in elkaar grijpen.

Met een lach en een traan

Alleerst wil ik iedereen een gelukkig 2008 wensen.

Gisterenochtend ben ik weer naar Vojens vertrokken. Met een lach aan de heerlijke vakantie die ik gehad heb en een traan om iedereen weer achter te laten. Ik ben zo warm door iedereen ontvangen, echt fijn om te merken wat echte vriendschap is. De kerst heb ik heerlijk ben mijn ouders en broers doorgebracht. Het was fijn om weer eens met de hele familie bij elkaar te zijn. Oud en nieuw heb ik bij vrienden in Eindhoven gevierd. Ook dat was zeer gezellig en ik heb gezien dat een andere Guido uit Eindhoven zorgt voor voldoende plezier gedurende mijn afwezigheid....

Mijn appartement is helaas nog niet verhuurd. Er was iemand wezen kijken, maar deze dame vond het nogal uitgeleefd. Dit is de vreemdste opmerking die ooit over mijn appartement gekregen heb en zal ik maar snel vergeten. Hopelijk komt er in het nieuwe jaar snel iemand die het wel bewoonbaar acht. Deze keer zal het een tijdje duren voordat ik weer richting Nederland kom. We hebben het programma voor de komende maanden gekregen en dit zit behoorlijk vol. Het begint nu dus echt serieus te worden. De eerste tentamens zijn al over drie en een halve maand. Maar het voelt nog steeds geweldig om hier te zijn en iedere dag voelt als een stapje dichterbij die grote droom.