Getting there...

Gisteren had ik alweer mijn 8ste les. De volgende les staat gepland om, alles alles goed gaat en het weer het toelaat, "solo" te gaan. Dat betekent dat je voor de eerste keer helemaal alleen mag vliegen. Dat betekent dus ook dat er geen instructeur meer naast je zit om in te grijpen als het mis gaat. Daarom worden van te voren allerlei scenario's geoefend voor als het wel mis gaat. Het blijft verbazingwekkend dat je na een kleine 10 uur vliegles, al bijna normaal praat over zaken als: flaring, line-up check, power off landing, acsel check, stall recovery procedure, landing clearance and go-around. Het verbaast me ook nog iedere keer hoe sterk het toestel is waarin we vliegen, een Cessna 172 van ruim 20 jaar oud. De zitting van de stoelen is beschadigd en de armsteunen hangen op half zes, maar als je ziet wat zo'n toestel kan hebben bij een ehh.. niet zo'n nette landing dan voel je toch behoorlijk veilig. Gezien de ongelukken in de luchtvaart de laatste tijd is het toch goed te weten dat mechanische fouten nog maar heel weinig voorkomen. 80% van de ongelukken in de luchtvaart is terug te voeren op de piloot. Wat dat betreft is het dus zaak om (ook in stressvolle situatie) het hoofd koel te houden....