Bijna de hele week had ik al weer op mijn kont gezeten. Ik was niet ingepland om te gaan vliegen; er waren examenvluchten van de eerste klas, mechanische problemen met het vliegtuig, instructeur ziek en het weer was al dagen slecht. Toch kon ik door enige oplettendheid en geluk vandaag weer eens plaatsnemen in het vliegmachien. Eigenlijk mag je deze Cessna, of de Echo Bravo India zoals wij hem noemen, niet zo noemen. Het is "gewone" Cessna 172, maar met een glazen cockpit, oftew
el, twee grote tv-schermen waar alle informatie die je nodig hebt (en meer) op kan vinden. Je kan er alleen nog niet mee naar MTV kijken... Er zit zelfs een automatische piloot op die de hoogte en koers kan vasthouden voor als je geen zin meer hebt om de knuppel zelf vast te houden (of voor andere zaken maar daarvoor kun je beter terecht bij mijn klasgenoot Martijn). Iets wat ik me op dit moment nog niet kan voorstellen omdat ik zelf veel te graag aan het roer wil staan. Na een korte briefing mocht ik voor het eerst een solo navigatievlucht maken, wat zoiets betekend als een rondje om de kerk vliegen.
In dit geval was het rondje alleen 150km groot. Ik had het al twee keer gevlogen met instructeur dus het zou qua navigatie niet ontzettend moeilijk moeten zijn. Toen ik echter opsteeg kwam ik meteen in een regenbui terecht waardoor het zicht erg slecht was. Gelukkig was dit maar even en werd het daarna weer wat beter. Er was verder nauwelijks ander vliegverkeer dus ik kon mijn rondje heel rustig ongestoord afmaken en landde na zo'n vijftig minuten weer veilig op de thuisbasis. Hoewel oogenschijnlijk heel
eenvoudig vond ik het achteraf toch spannender dan ik verwacht had. Je kan allerlei moeilijke situaties oefenen, maar als er een instructeur naast je zit heb je toch onderhuids het gevoel "als het echt mis gaat, grijpt hij wel in". Als je alleen vliegt komt het helemaal op jezelf aan...
Bijna de hele week had ik al weer op mijn kont gezeten. Ik was niet ingepland om te gaan vliegen; er waren examenvluchten van de eerste klas, mechanische problemen met het vliegtuig, instructeur ziek en het weer was al dagen slecht. Toch kon ik door enige oplettendheid en geluk vandaag weer eens plaatsnemen in het vliegmachien. Eigenlijk mag je deze Cessna, of de Echo Bravo India zoals wij hem noemen, niet zo noemen. Het is "gewone" Cessna 172, maar met een glazen cockpit, oftew
el, twee grote tv-schermen waar alle informatie die je nodig hebt (en meer) op kan vinden. Je kan er alleen nog niet mee naar MTV kijken... Er zit zelfs een automatische piloot op die de hoogte en koers kan vasthouden voor als je geen zin meer hebt om de knuppel zelf vast te houden (of voor andere zaken maar daarvoor kun je beter terecht bij mijn klasgenoot Martijn). Iets wat ik me op dit moment nog niet kan voorstellen omdat ik zelf veel te graag aan het roer wil staan. Na een korte briefing mocht ik voor het eerst een solo navigatievlucht maken, wat zoiets betekend als een rondje om de kerk vliegen. 
In dit geval was het rondje alleen 150km groot. Ik had het al twee keer gevlogen met instructeur dus het zou qua navigatie niet ontzettend moeilijk moeten zijn. Toen ik echter opsteeg kwam ik meteen in een regenbui terecht waardoor het zicht erg slecht was. Gelukkig was dit maar even en werd het daarna weer wat beter. Er was verder nauwelijks ander vliegverkeer dus ik kon mijn rondje heel rustig ongestoord afmaken en landde na zo'n vijftig minuten weer veilig op de thuisbasis. Hoewel oogenschijnlijk heel 
eenvoudig vond ik het achteraf toch spannender dan ik verwacht had. Je kan allerlei moeilijke situaties oefenen, maar als er een instructeur naast je zit heb je toch onderhuids het gevoel "als het echt mis gaat, grijpt hij wel in". Als je alleen vliegt komt het helemaal op jezelf aan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten