Einde of begin?

Gisteren had ik mijn laatste simulator sessie en omdat deze en de vorige sessie niet geheel vlekkenloos waren verlopen moest er gekeken worden of het nog nodig was om een extra trainingsessie te doen. Vandaag kwam het verlossende woord, het was niet meer nodig. Dit was het dus, ik ben klaar !!! .... Is het nou het einde? Aan de ene kant wel. Na twee jaar keihard werken en aan niets anders denken dan vliegen is er nu officeel een einde aan gekomen. Aan de andere kant is het ook weer een begin, het zoeken naar een baan en weer iets gaan opbouwen. Afgelopen twee jaar waren fantastisch en het was een zeer bijzondere en unieke ervaring die ik nooit zal vergeten, maar ik heb ook vaak het gevoel gehad alsof ik los stond van de samenleving. Ik volgde wel het nieuws en hield contact met vrienden via mail of Skype maar leefde toch in een heel eigen wereld van vliegplannen, approaches, engine-failures en RT. Ik hoop nu weer in een enigszins normaal ritme te komen zonder iedere dag getest en beoordeeld te worden. Alhoewel... er breekt nu een periode aan van zoeken, solliciteren, jezelf presenteren, beoordeeld worden en laten zien wat je kan. Dus dat normale ritme zal nog wel even op zich laten wachten. Tja je bent jong en je wilt wat! Ik wil in ieder geval mijn vrienden en familie bedanken voor hun support afgelopen twee jaar. Het was ontzettend fijn om met enige regelmaat een berichtje of belletje vanuit Nederland te krijgen. Verder wil ik iedereen die mijn blog leest vragen om hun ogen en oren open te houden. Ik kan alle hulp gebruiken om een baan (als piloot of anderzins) te vinden. En last but not least, ik zal deze blog blijven bijhouden al zal het waarschijnlijk wat minder vaak zijn dan voorheen. Ik heb altijd veel positieve reacties gekregen en ik vind het zelf ook leuk om nog eens terug te lezen wat er allemaal gebeurt is.