Toen we in december in Vojens arriveerde hoorde ik dat er ook een zweefvliegclub op de basis was. Echter het was wintertijd dus waren er geen vliegactiviteiten. Toen het zweefvliegseizoen zo eind maart begonnen was en de zwevers ieder weekend laag over onze barakken heen vlogen, begon het bij Martijn en mij toch wel te kriebelen. In eerste instantie werd er contact gezocht met de voorzitter van de club om te vragen wat de mogelijkheden waren. We kregen een keurig nette email met alle kosten, lidmaatschap eenmalig, maandelijks, per start, per minuut, verzekering, etc. Deze prijzen temperde enigzins ons enthousiasme om zo vlug mogelijk de eerste thermiek uit te gaan proberen. U
iteraard zijn we hier niet voor het zweefvliegen maar om verkeersvlieger te worden. Er er moet ook nog gestudeerd worden! De JAA-examens kwamen in zicht en de weken vlogen letterlijk voorbij. Afgelopen week vond ik dat het toch tijd werd om eens nader kennis te maken en vroeg de voorzitter of ik dit weekend niet eens langs kon komen. Dat was geen probleem en zo stond ik gisteren om twaalf uur naast de 3 km lange startbaan op het groene gras tussen de zwevers en "oude" herinneringen kwamen weer boven. Deze club heeft een prachtige vloot, enthousiaste leden en alles is prima georganiseerd. 
Na een half uur vroeg de diensdoende instructeur of ik een (korte) instructieles wilde maken. Natuurlijk! We pikten gelijk een thermiekbel op en ik mocht zelf thermieken. Hoewel ik al vijf jaar niet meer gevlogen had, voelde het als de dag van gisteren. Helaas moesten we al veel te snel weer terug. Toen ik vroeg of we wat aerobatics konden doen, ging de knuppel helemaal naar voren en doken we aan voor een looping. Daarna nog wat andere abnormale vliegstanden en richting het circuit. Ik dacht dat dat het was, maar na een uur vroeg een van de Deense vliegers of ik mee wilde als passagier. 
Hij ging voor een langere vlucht (ca. 1,5 uur). Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen en hup ik zat alweer in het toestel. Deze keer gewapend met camera, wat eten en drinken. We schroefden als een dolle naar boven en binnen no-time zaten we op 4000 voet. Een uur later werd het zelfs nog beter en stegen we door naar 6000 voet (bijna 2 km). De vriendelijke Deen liet zien waar hij woonde en over welke dorpjes we vlogen. Ik heb zelf ook nog gethermiekt en met daarna met 180 km per uur over het vliegveld gescheurd. Na 1 uur en 51 minuten stonden we weer aan de grond. Wat een prachtige vlucht! Toen ik later met de vlieger nog na praatte over onze vlucht vroeg hij me hoe oud ik dacht dat hij was. Toen ik hem een beetje vreemd aankeek, vertelde hij dat hij 70 jaar was en er kwam een grote glimlach op zijn gezicht. Wauw, is er een mooiere manier om je oude dag te besteden? Tja, jong geleerd.....P.S. Ze kunnen hier trouwens ook aardig acrobatisch vliegen. Kijk maar eens naar op http://www.youtube.com/watch?v=xXuvWzblCX8
